Oe dee oo

Hallo freunden! Zo, het werd wel weer eens tijd voor een reisverslagje, niet dan? Dus dat. We hebben de afgelopen weken niet meer zo veel meegemaakt als in het begin. Maar da's logisch, want dan is alles nog nieuw. Nu raken we aan ons leventje hier gewend; vijf dagen stage, op onze vrije dagen chillen en bakken (helaas weinig cultureels), zweten in de sportschool, drankje hier, eten daar, schudden met mijn white ass op de dansvloer en het "gepsssssst" van de Surinaamse mannen. Zo nu en dan neemt Etto ons mee op een tripje. Bo is mee geweest naar Nickerie, terwijl ik in Paramaribo moest blijven, omdat er geen vervanging was bij Tourbox. Jammer, maar ik kan de volgende keer wel mee. Oke dan. Nickerie is de tweede stad van Suriname. Het is ook het rijstdistrict en het tweede filiaal van Fietsen in Suriname is er gevestigd. Deze heeft ook een sociale werkplaats; veel fietsen die kapot zijn worden daar gerepareerd en het zaakje wordt gerund door verstandelijk/lichamelijk beperkte jongeren. Mooi toch? Ik kan niet wachten om het zelf te gaan bekijken, Bo had dus de primeur. Verder heeft ze niet veel kunnen zien van Nickerie, er moest gewoon gewerkt worden en de reis was lang; zo'n vier uur rijden vanaf Paramaribo. Volgende keer beter.

Later is Bo ook nog mee geweest naar het Oosten van Suriname en de grens over naar Frans Guyana. Ze heeft DÉ kunststad van Paramaribo gezien; Moengo, het dorpje waar Etto is opgegroeid en ze heeft naar goud gezocht. Helaas kwam ze maar met één miniscuul korreltje terug. "Mocht ik hebben!" Volgende keer beter.

Niet getreurd mi gudu's, ik mocht ook een uitstapje maken, jeeeej!
Ik ben drie dagen naar Pingpe geweest. Het ligt in het gebied Boven-Suriname en is best ver het binnenland in. Eerst moesten we zo'n 2,5 uur rijden naar Atjoni, waar we verder gingen met een gemotoriseerde korjaal (=uitgeholde boomstam bootje). Toen was het nog 3 uur varen naar Pingpe. Ondanks de houten reet vond ik het helemaal niet erg! Alleen de tocht naar Pingpe toe was al fantastisch. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien in m'n hele tweeëntwintig jaar da'k leef niet.
Ik was uitgenodigd om mee te gaan door de eigenaar; Chapeau. Zodat ik de tour beter kan verkopen. Nou, als iemand er nu naar vraagt kan ik honderduit over vertellen! Het resort was echt super. Ik had een eigen hutje met tweepersoons bed, klamboe, wc en douche. 's Ochtends werd ik wakker, stapte met blote voetje m'n verandaatje op en keek zo op de mooie rivier uit. Echt een droombeeld. 's Avonds was er ook gewoon stroom tot laat en daarna kregen we allemaal een olielampje. Echt gezellig. Gelukkig was ik niet alleen mee; er was nog een Amerikaans meisje mee, waarvoor ik grotendeels als tolk fungeerde, een stelletje uit Amsterdam en twee Brabantse meiden uit Den Bosch. Kei gezellig dus! We hebben 's ochtends vroeg een boottochtje gemaakt om de jungle geluiden te kunnen horen en de dieren te kunnen spotten. Lekkere oploskoffie aan boord en genieten maar! We hebben een rondleiding gehad door het dorpje Pempe, waar Chapeau is opgegroeid. Dat was zo bijzonder. De bewoners leven er nog op traditionele wijze en willen dit ook in stand houden. De vrouwen hebben alleen het onderste deel van hun lichaam gehuld in een mooie omslagdoek en dragen ik weet niet hoeveel kilo's spullen op hun hoofd. Eitje. We hebben gezien hoe ze cassavebrood bakken en hoe ze wonen; in schattige hutjes gemaakt van hout en palmbladeren. Ze zijn zo lief en gastvrij. Het is echt een bijzonder plekje wat nog niet verpest is door het massatoerisme. Tussendoor heb ik nog wat Saramaccaans weten op te pikken. De bewoners zijn Saramaccanen; het is een tak van de afstammelingen van de weggelopen slaven in de slavenperiode, de Marrons.

Saramaccaanse woordenlijst:
Goedendag = Oe dee oo
Goedenmorgen = Oe we aqui no?
> antwoord: Mi we aqui oo
* antwoord: Sôôô
Dankjewel = Gran tanki fie
Kom kijken = Loekoe

De "oo" aan het einde van de zin moet lang zijn; hoe langer hoe mooier het is. "Sôôô" is bevestigend; zo van dat je het begrepen hebt zeg maar.
Voor zover mijn ontwikkelde Saramaccaanse vocabulaire.

Wat opvallend was is dat de meeste bewoners wel een mobieltje hebben. Zo heb ik het nummer gekregen van een vrouwtje. Ze vond mijn naam zo mooi en zej dat ze haar volgende kindje ook Rochelle gaat noemen. Zo lief.

Verder hebben we ook een junglewandeling gemaakt en zijn we naar het "kosgrondje" geweest; landbouwgrondje. Daar konden we zien hoe ze rijst verbouwen, pinda's en cassave. Ookl heeft Chapeau ons laten zien hoe ze palmbladeren vlechten om er een dak voor hun hutjes van te maken. Nu ben ik echt klaar voor Expeditie Robinson; ik kan zo een hutje maken!
We kwamen ook verschillende bloemen en kruiden tegen die vrouwen gebruiken na de bevalling om hun "tante Erna" weer strak te krijgen. Lekker stomen die handel, zo doen ze dat hier.

's Avonds kwamen alle vrouwen uit het dorpje naar ons toe om lekker een avondje te schudden met die billen. Het was zo gezellig met ze! Echt heel leuk om een keertje meegemaakt te mogen hebben. Ze hadden hun eigen traditionele liedjes en Chapeau vertaalde het ongeveer voor ons. Daarna gingen we samen dansen op lokale beats. Tot in de late uurtjes heb ik zitten met Chapeau. Hij wil ook zo graag stagiaires. Dus ik heb hem beloofd dat ik dat wel even ga regelen voor hem. Ik heb al een mail gestuurd dat het praktijkbureau van NHTV om te vragen of het mogelijk is en of ze contact met Chapeau op kunnen nemen. Ik hoop dat het allemaal gaat lukken. Het zou echt een goede leerplek zijn. Een stagiair kan in Paramaribo gestationeerd worden bij het boekingskantoortje en dan mee op tour gaan naar Pingpe als er eentje gepland is. Dan zou diegene alles kunnen leren over Pingpe, de bewoners, cultuur, natuur, het gidsen en het opzetten van zo'n onderneming. Ik heb ook gevraagd of ik er niet iets mee kan qua afstuderen. Zou wel mooi zijn. Ben benieuwd.

Ohja, we hebben ook gezwommen bij de Tapawatra vallen, echt zooooo gaaf! Het is op de splitsing van de Gran Rio en Pikin Rio rivier en houdt dus het water (watra) tegen (tapa). Zo'n mooie plek ook weer. Dit vergeet ik echt nooit van m'n leven meer en ik ben zo dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken!

Nou luitjes, dat was het dan weer voor vandaag!
Ik hoop dat jullie het nog steeds interessant vinden om onze blogs te lezen en de foto's volgen snel!

Dikke kus, knuffel en heel veel liefs uit Switi Sranan van Bo en mij!
XXXXX